انوسیمین بهبهانی شاعر معاصر ایرانی در گذشت

غزلبانوی شعر معاصر ایران از میان ما رفت و شعرش به جای ماند

                                         ۲۸ / ۵ /۱۳۹۳

2

            

برگرفته از ::http://yadmehr2.blogfa.com/#aliغزلبانوی شعر معاصر ایران از میان ما رفت و شعرش به جای ماند

                                         ۲۸ / ۵ /۱۳۹۳

2

            

سیمین بهبهانی ، چند ساعت قبل در بیمارستان پارس تهران در گذشت . خبر را علی بهبهانی

فرزندش اعلام کرد و اولین پیام های تسلیت از جانب محمد رضا و همایون شجریان ، شاعران ،

 ادیبان ؛ هنرمندان و شخصیت های داخلی و خارجی در رسانه ها منتشر شد .

سیمین بهبهانی ، زاده ۱۳۰۶ تهران ، فرزند عباس و نوه حاج میرزا حسین خلیلی است . پدر

 بزرگ و عموی پدرش از کوشندگان سرشناس مشروطه در تهران بود ند . پدرش به دو زبان

 فارسی و عربی شعرمی سرود و ۱۱۰۰ بیت از شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده

 است .

مادرش فخر عظما ارغون ، فارسی و عربی و فقه و اصول را در مدارس خصوصی و زبان

فرانسه را نزد یک مربی سوءیسی آموخته بود و در انجمن نسوان وطن خواه کوشش می نمود

و مدتی نیز سر دبیر روزنامه آینده ایران بود .

سیمین در نوجوانی و جوانی با خواندن نوشته های بزرگ علوی به اندیشه های عدالت خواهانه

گرایش یافت . خود گفته بود حتی اعلامیه های سازمان جوانان را پخش می کرد . دیوار نویسی

هم کرده بود . ۲۸ مرداد غم سنگینی رابرای همیشه بر دل و جانش نشانید . درسوگ  خسرو

 روزبه و افسران اعدام شده شعر سرود . از بی عملی حزب سر خورده گردید و هیچ گاه به

سوی آن باز نگشت . اما مانند همه ی دیگرا نی که به حزب توده پشت کردند ولی دست کم

در ادبیات و کلام از آرمان های عدالت جویانه دست نکشیدند . او نیز تا پایان عمر درکنار

کارگران و زحمتکشان همدلی و هم اندوهی داشت

پس از ۲۸ مرداد با آن که دانش آموخته ی حقوق بود ، تدریس در دبیرستان ها را تا دوران

باز نشستگی رها نکرد.

روا نیست که ناگفته بگذاریم ، در دو دهه اخیر شعر هایی به نام سیمین بهبهانی نشر یافته  ، که

 کار افراط گرایان خارج ازنظام است ، او بار ها تکذیب کرد و گفت خوانندگان شعر من می

 دانند که شعر های من به این سستی نیست .

سیمین بهبهانی ، با آن صداقت ، پاکی و مهربانی نمی توانست  با دین سر ستیزداشته باشد  کسی

که نام پسرانش را علی و حسین می نهد 

 آثار شعری سیمین در چند مجموعه نشر یافته است . مانند «سه‌تار شکسته»،   «جای پا»،

 «چلچراغ»، «رستاخیز» و «یک دریچه آزادی»

 فرشته ی آزادی شعری برای انقلاب

سال ها پیش از این ، فرشته ی من      بند بر دست و مهر بر لب داشت

در نگاه غمین دردآمیز                    گله ها از سیاهی شب داشت

 سال ها پیش از این ، فرشته ی من     بود نالان میان پنجه ی دیو

پیکرش نیلگون ز داغ و درفش          چهره اش خسته از شکنجه ی دیو

دیو ، بی رحم و خشمگین ،‌او را        نیزه در سینه و گلو کرده

 مشتی از خون او به لب برده           پوزه ی خود در آن فرو کرده

زوزه از سرخوشی برآورده             که درین خون ، چه نشئه ی مستی ست

 وه ، که این خون گرم و سرخ ،‌ مرا    راحت جان و مایه ی هستی ست

زان ستم های سخت طاقت سوز         خون آزادگان به جوش آمد

 ملتی کینه جوی و خشم آلود             تیغ بگرفت و در خروش آمد

 مردمی ، بند صبر بگسسته              صف کشیدند پیش دشمن خویش

تا سر اهرمن به خاک افتد                ای بسا سر جدا شد از تن خویش

نوجوان جان سپرد ومادر او             جامه ی صبر خویش چک نکرد

 پدرش اشک غم ز دیده نریخت          بر سر از درد و رنج خک نکرد

همسرش چهره را به پنجه نخست       ناشکیبا نشد ز دوری ی دوست

 زانکه دانسته بود کاین همه رنج         پی آزادی فرشته ی اوست

 اینک اینجا فتاده لاشه ی دیو            ناله از فرط ضعف بر نکشد

لیک زنهار !‌ ای جوانمردان             که دگر دیو تازه سر نکشد      ۲۲ بهمن ۱۳۵۷