2 نظر بر یک نامه وارده

من معلمم نه یک سیاستمدار و نه یک خبرنگارو نه نویسنده ونه شاعر 

نامه ای امده وان را در معرض دید قرار داده ام .

به 3 دلیل ان را نوشتم 1--خبر است 2--گلایه است 3--مقداری طنز چاشنی دارد و دیگر هیچ .

حال حضرت اقای چراغی که براستی بر ما چراغ است گلایه دارند که چرا ان اقا نوشت؟!و چرا شما در وبلاگتا ن قرار دادید؟!! 

ایشان 2 نظر دارند که هر 2 نظر را عینا در زیر می اورم و بازهم از بازدید کنندگان می خواهم نظرات کارسازشان را در اینجا بازگو کنند تا با احترام انها را درج کنیم..

وتوصیه هم به خودمان! 

اگر اسم این کار را بتوان خبرنگاری گفت :باید خبرنگار در جامعه روشنگری کند و بقیه  را مردم قضاوت کنند نباید از درج یک خبر براشوبیم و نگارنده و نویسنده و خواننده را شماتت کنیم.

اگر گسی راه را کج می رود جلو او راه راست را برویم.

اگر من خبر نگار باشم !!!!!انهایی که در سخترین شرایط خبر مخابره می کنند چه نام دارند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/

و اخر !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

در این جهان که خورشید اندر شمار زره است///خود را بزرگ دیدن شرط ادب نباشد. 

چهارشنبه 5 تیر1392 ساعت: 7:47

توسط:محمد علی چراغی

سلام آقای نیکبخش . شما پسرخاله تان را 60 سال می شناسید و اخلاق غوغا سالارانه ی اورا هم . متن خبر را نخوانده اید . به شعر پایان آن توجه فرمایید و به وبلاگ زرندستان:  بنیاد نیکوکاری زرند و خانه ی سالمندان  چندین سال است که دوستانی چند ، در اندیشه ی بنیان نهادن خانه ی سالمندان در زرند هستند . دوست مان آقای فضل الله فرزانه ، اعلام کرد که یکی از خیّرین زرند ، آقای احمد ایران نژاد ، یک قطعه زمین به مساحت ۴۰۰۰ متر مربع را در مامونیه ، به کار خیر عام المنفعه ، اختصاص و اختیار آن را به آقای فرزانه داده است . اینک با هم اندیشی تنی چند از دوستان ، قرار است بنیاد نیکوکاری زرند (در شُرُف تأسیس) به احداث خانه ی سالمندان مبادرت ورزد . بسیاری از سالمندان اهل زرند ، در پیری و ازکارافتادگی و بیماری ، مورد مراقبت و پرستاری فرزندان و بستگان بوده اند و سابقه ندارد که کسی از اهالی زرند ، پدر یا مادر پیر و بیمار خود را به خانه ی سالمندان برده باشد .  دیدگاه آقای فرزانه این است که ، با عنایت به توسعه ی زندگی شهرنشینی و ساخت و ساز آپارتمان و رواج آپارتمان نشینی در مامونیه و کم کم در نقاط شهری زرند ، امکان نگهداری سالمندان در آپارتمان نیست . و روزی خواهد رسید که مردم به خانه ی سالمندان نیاز یابند .  آقای حاج صفت مرزوقی بشدّت با تأسیس خانه ی سالمندان مخالف است و می گوید که مردم که با فرهنگ ایرانی اسلامی بار آمده اند ، در هیچ شرایط ناهنجاری ، پدر و مادر سالمند و بیمار و ازکارافتاده ی خود را رها نمی کنند. در سالهای اخیر ، تنها یک بانوی پیر بی سرپرست مانده و در کوی و برزن سرگردان بود که پس از چندی درگذشت . خدا عاقبت همه را بخیر کناد .  مبادا که در دهر دیر ایستی  مصیبت بوَد پیری و نیستی سلام . بسیار برای دوست غوغا سالار و هزل گوی مان آقای فرزانه متأسفم. و از شما آقای نیکبخش هم بسیار گله مندم که هر دو بی آنکه با بنده پرس و جویی کرده باشید ، برداشته اید و موضوعی را که بنده هم با آن مخالف نیستم ، به شکلی دور از اخلاق اسلامی و غیر اسلامی در بوغ و کرنا گذاشته اید . شما هم خوب بود نخست با بنده ارتباط می گرفتید و پس از آن متن خبر را می خواندید تا ببینید ماهیت قصه چیست ؟! و پرت و پلا های آقای فرزانه را در وبلاگ به عالم و آدم منتشر نمی کردید . من هم خوب است همین سخن را در همه ی وبلاگ ها درج کنم و به روزنامه ها هم بدهم ؟! بسیار سپاسگزارم از اخلاق وبلاگ نویسانه ی شما و بی اخلاقی های آقای فرزانه . به شما تلفن می زنم . همین الساعه/ چراغی 5 تیر 1392